Dialoog
(on) gecontroleerd terug naar de basis

Bouwen, afbreken, bouwen, afbreken
Afstand nemen
Vervormen
Koude klei voelen, verbuigen
Ademen
Los laten
Toevoegen, weghalen, toevoegen, weghalen
Glimlachen

Constant in beweging
Femke Woltering laat zich leiden door de klei. Een meditatieve eenwording met het materiaal. Ademen en meegaan met de flow, de klei leeft, vervormt bij elke aanraking. Neemt lichaamstemperatuur over. De afdruk. Zelfs het vocht. Het heeft een eigen ziel.

Als mechanismes die ieder moment kunnen vervormen lijkt het keramische werk van Femke Woltering constant in beweging. Het ademt. De natuurlijke materialen en de aardse kleuren versterken de organische vormen.

De vormen ontstaan intuïtief. Maar schijn bedriegt. Geen deel kan zonder het andere. Onderbewust houdt ze de controle. Vanuit haar technische kennis? Vanuit haar mens zijn? Net als het leven draait het om de constante balans tussen loslaten en invloed uitoefenen, afbreken en weer opbouwen.

De segmenten zijn stuk voor stuk gevormd, als kronkelende slangen die hun eigen weg zoeken. Samen vormen ze dynamische objecten van diverse formaten. De een puntig, de andere golvend. De onderdelen lijken los opgestapeld, maar zijn toch allemaal blijvend met elkaar verbonden.

Kwetsbaar maar krachtig
Deze werkwijze is geïnspireerd op processen in het menselijk lichaam. Heeft onze gezondheid, de tijd waar we in leven en onze omgeving invloed op wie wij zijn? Hoe we ons voelen? Wat we scheppen?

Vanuit deze vragen startte Femke Woltering een zoektocht naar het leven en onderzocht de invloed van voeding op het lichaam. Ze ontdekte het Paleodieet. Deze levensstijl gaat terug naar het eetpatroon van onze voorouders. Geen suiker, geen onnatuurlijke kleurstoffen, geen toegevoegd zout en weinig koolhydraten. Zo natuurlijk mogelijk.

Het kwetsbare, maar tegelijkertijd het krachtige van het menselijk lichaam is duidelijk zichtbaar geworden in haar creaties. De componenten in ons lichaam hebben ook hun eigen vorm, functie en bouwstoffen, maar onderling zijn ze allemaal met elkaar verbonden en ondersteunen ze elkaar. Net zoals in het segmentarische werk van Femke Woltering.

Terug naar de basis
Als kunstenaar gaat Femke Woltering terug naar de basis. Natuurlijke materiaalkeuze, zoveel mogelijk hergebruiken. Een werkwijze met zo min mogelijk gereedschap. En een eetpatroon dat teruggrijpt naar de oorsprong.

Getriggerd door de Tiny House-beweging uit de VS ontstonden er tegelijkertijd vragen over haar levensonderhoud. Wat moet een mens met zoveel ruimte? Hoeveel luxe hebben wij echt nodig?

Voor haar atelier in Amsterdam stond een gele, oude camper om haar zware en soms kolossale werk mee te vervoeren. Ze pakte haar spullen en verhuisde naar haar huis op wielen. Gevoel van totale vrijheid. Bewust kiezen voor een kleine voetafdruk. Haar werk en leven werden één.

Duurzame herinnering
In mei verhuist Femke Woltering als onderdeel van haar expositie met de camper naar Stadskanaal om een maand lang neer te strijken in de buurt van de Watertoren. Als kunstenaar in residentie. Afgesloten van het stadse leven. Omringd door haar werk.

De plaatselijke steenfabriek levert een kuub Groninger klei. Dit wordt de basis voor een installatie in haar tijdelijke atelier op de derde etage van de watertoren. Het sculptuur zal groeien en krimpen, maar uiteindelijk verdwijnen.

Geen voetafdruk
Geen blijvende stempel
Wel een duurzame herinnering?

Tekst diende als zaaltekst voor de expositie Dialoog van Femke Woltering in de Watertoren Stadskanaal, mei t/m okt 2016 en werd georganiseerd door de Witte Olifanten